Santiago, helemaal gek werden we er van.. (Deel 2)

Na onze flinke kater in ons nieuwe hostel bleek ons geluk nog niet terug gekeerd. Janna en Erwin gingen richting huis dus we moesten nu voortaan de Spaanse varkentje alleen wassen. Na de vele kombi’s in deel 1 waren we nog niet klaar met bezichtigingen. We hebben nog een hele oude jongen gezien, een witte maar die was ver boven ons budget dus dat was een NEE. Toen kwam het zonnetje aan de hemel want we kwamen in contact met een rode kombi, volledige ingericht als camper. Hij was boven ons budget maar we vonden hem de moeite waard. De bezichtiging viel ons alleen iets tegen, hij bleek schade te hebben en er was een probleem met de motor (dit hadden ze niet vermeld). Maar toch was ons gevoel nog goed, als de prijs maar ging zakken. Dus na veel onderhandelen kwamen we op een akkoord. We kregen de auto voor nog steeds veel geld maar voor ons iets schappelijker prijs als wij zelf het motorprobleem regelde. Nu kwam het duveltje weer om de hoek. Na een akkoord en het prikken voor een data voor de notaris (alles wordt hier geregeld bij de notaris) kwam het financiële gedeelte. De eigenaresse dacht dat wij alles wel contant in 1 dag geregeld konden hebben. Als wij de auto in peso wilde betalen moesten wij meerdere dagen naar de bank om van ieder bankpasje het eindlimiet op te nemen, dit is dus nooit mogelijk in 1 dag! Toen wij dit uitlegden aan haar zei ze oh maar je kan ook in dollar betalen. Wat denkt zij nou……dat wij duizenden dollars op zak dragen…toen kwam de aap uit de mouw. Het moest nu geregeld worden of niet want ze ging morgen voor 3 weken naar Colombia. Waarom ze dit nooit eerder heeft vermeld is voor ons niet duidelijk, weer dagen verspild en weer een NEE. De dagen waren lang en we deden letterlijk niks. We sliepen overdag zo lang mogelijk uit en we leefden s ’nachts met films zoals Lord of the Rings en Harry Potter. Op een gegeven moment kwamen we op een breekpunt. De beslissing moest genomen worden,  of we wachten nog langer of we gaan met de bus. De deadline werd gelegd op na het weekend, het was toen maandag. Als we niks zouden vinden, was de enige oplossing de bus. Voor ons een verschrikkelijke beslissing, maar nog meer dagen te verspillen in Santiago schiet ook niet op. We hebben toen letterlijk met iedereen contact opgenomen die een auto te koop hadden staan, van 4×4 tot aan kombi’s.  Ineens kregen we uit het niets een sms’je van de blauwe kombi (de man die hem niet wilde verkopen) dat hij hem voor meer aan ons wilde verkopen.  Ja, veel keus hadden we niet dus we gingen akkoord met zijn bedrag. Toen kwam weer het heikel punt, een data voor de notaris werd geprikt maar we wilde eerste een proefrit maken. Blijkbaar had deze man een nieuw hobby gevonden, toeristen aan het lijntje houden. Want na weer gewacht was de eindconclusie dat wij hem lieten weten dat hij of de volgende morgen met de kombi voor de deur stond voor een proefrit, als alles ok was door te gaan naar de notaris. Maar de volgende dag zaten wij te hopen dat hij kwam, maar hij is nooit gekomen. Waarom, geen idee! Wat we nu wel weten, een JA betekent niks in Chili, het betekent net zoveel als met 5 cent naar een Ferrari dealer te gaan. (kleine compilatie van de kombi’s is te zien bij de foto’s)

De muren kwamen inmiddels letterlijk op ons af dus wat nu…op naar plan B. We hadden contact opgenomen met vele auto’s, gelukkig kregen we reacties terug.  Sommige positiever dan andere, uiteindelijk bleef er 1 auto over. Een Suzuki Jimny, een kleine 4×4. Deze was van toeristen, twee Noren die een maand in deze auto hadden rondgereden. De prijs was zoals gewoonlijk aan de hoge kant, maar we hadden het voordeel dat ze naar huis gingen, dus met spoed de auto wilde verkopen. Na een bezichtiging van de auto, waren we niet dol gelukkig maar het was een optie! De motor was prima alleen de auto had veel deuk schade aan de buitenkant. Na de opties op een rij te leggen was de beslissing snel genomen. De bus of deze auto. Het werd deze auto, na weer flink onderhandelen viel het dubbeltje onze kant op. We hadden een deal. Hopelijk betekent dit meer dan bij al die Chilenen. Het geld werd overgemaakt en de sleutel was in ons bezit inclusief de auto, de laatste drempel was het overzetten van eigenaar bij de notaris. Dus wij naar de notaris en daar was hij weer de duvel! Wat bleek, de autopapieren waren niet correct en de auto stond niet op de naam van de Noren maar nog op de vorige eigenaar. Naar wat heen en weer gebel met de vorige notaris in Los Angeles ( a 500 km onder Santiago) bleek het probleem te zijn dat de papieren nog niet waren behandeld en dat de man die hier voor verantwoordelijk was op vakantie was. We moesten dus een aantal weken wachten. Ja echt niet dus, we hadden genoeg gewacht. Gelukkig waren de noren het er ook over eens dat zij niet wilde wachten en dus een bezoek wilde brengen aan de notaris in Los Angeles. Dus wij met de auto en één van de noren op weg naar het zuiden. Aangekomen in Los Angeles eerst naar de autodealer (waar hun de auto hadden gekocht), hij sprak Engels en wilde met ons mee naar de notaris. Bij de notaris aangekomen was het op zoek naar de papieren, tussen alle niet verwerkte papieren kwam ook ons papier tevoorschijn. Nu nog de vorige eigenaar laten komen en alles overzetten naar Sabine.  Het vorige papier werd vernietigd en Sabine kon eindelijk haar handtekening gaan zetten. De auto stond op Sabine haar naam. Het enige probleem was, de officiële papieren kunnen pas opgehaald worden rond 20 maart in iedere registro Civil (gemeentehuis) in Chili. Dat is dus letterlijk nog een maand rondrijden in Chili en die tijd hadden we niet meer… We hebben besloten om richting het zuiden te rijden  en onderweg ergens het papier op te halen. Het belangrijkste was we konden eindelijk op weg……

 

Category: Chili
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.You can leave a response, or trackback from your own site.
2 Responses
  1. Sheilah says:

    Pfffoei!! Wat een gedoe zeg. Echt goed dat jullie je hoofd koel houden, respect! Nou finally dit fantastische land gaan ontdekken. Ik denk aan jullie 🙂
    Liefs xx

  2. wilhelmien says:

    Nou nou, wat hebben jullie een hoop meegemaakt om aan een redelijke auto te komen. Maar goed dat jullie niet als gekken de eerste en beste auto hebben gekocht.
    Geweldige foto’s. Het feesten zijn jullie niet verleerd. Heerlijk om zo uit uit je bol te kunnen gaan.
    Geniet maar lekker samen. Liefs en een dikke kus van ons.
    Wilhelmien en Wim

Geef een reactie