Eindelijk zijn we op weg en kunnen we de vrijheid tegemoet in onze eigen Suzuki Jimny. Aangezien wij voorlopig verbonden zijn met de auto vonden wij het wel zo gepast om hem een naampie te geven. Het is uiteindelijk “El Mundo” geworden wel vertaald, de wereldreis. De route die we hebben uitgestippeld voor El Mundo is in ieder geval, Chili, Argentinië, Bolivia en Peru. Echter kan het zomaar zijn dat daar landen als, Brazilië, Uruguay of Paraguay aan toegevoegd gaan worden. Dit zal natuurlijk afhangen van de eventuele mooie of helaas ook slechte dingen die we mee gaan maken tijdens de reis. Nu willen we om geld te gaan besparen en ons avontuur wat bijzonderder te maken gaan slapen in een tent. Met andere woorden er moet geshopt worden om een compleet kampeersetje bij elkaar te krijgen. Hiervoor kozen we de eerst volgende grote stad uit en dat is Temuco. In de grote steden heb je hier in Chili allemaal grote winkels die je een beetje kan vergelijken met de Gamma of de Praxis bij ons. In deze winkels kun je ook kampeerspullen kopen en zo hebben we alles in verschillende winkels bij elkaar gesprokkeld. Van gaspitjes tot borden en van stoelen tot een 2 persoonsslaapzak. Nu hadden we in eerste instantie al een tent maar deze heeft het uiteindelijke doel niet gehaald. In Nederland hadden wij een pop-up tent gekocht zodat deze in 2 seconden zou opstaan. Sjaak en Marion hebben deze vervolgens via Dubai naar Nieuw Zeeland meegenomen en wij hebben hem daarna weer meegezeuld naar Chili. Voordat we hem gingen gebruiken wilde we hem nog even snel testen en toen gebeurde het.. De tent, die over de hele wereld is gevlogen sneuvelde tijdens zijn generale repetitie. De stokken braken af omdat ze broos waren geworden van alle koffers die erop gegooid zijn tijdens al zijn vluchten. Nog voor we van hem konden genieten moesten we al rouwend afscheid van hem nemen… Met andere woorden, we hebben maar snel een andere, grotere en beter tent gekocht! Haha

Eenmaal alles bij elkaar geshopt kon het avontuur echt beginnen en zijn we richting het Lake district  gereden. Het eerste plan dat we hadden was slapen in Villarrica en toen kwamen we er gelijk achter waarom wij zo graag met een auto wilde gaan reizen. Het plaatsje trok niet echt onze aandacht vandaar dat we gelijk door zijn gereden naar het iets commerciëlere plaatsje Pucon. Dit is de vrijheid die we wilde hebben!! Pucon is een plaatsje waar de Chilenen zelf naar op vakantie gaan en is daarom van alle gemakken voorzien. Hier konden we dan ook gelijk onze nieuwe campinguitrusting proberen. Onze tent zetten we voor het eerst op en binnen 5 min stond die al. Nog even ons bedje oppompen en hoppa klaar waren we. Toen we dat gedaan hadden konden we gaan genieten van onze steak van bijna een kilo die we heerlijk op een open vuur klaarmaakte. De grap komt nu, wij dachten dat we veel vlees hadden maar ergens anders op de camping hadden ze gewoon een half schaap aan het spit geregen. Welkom in Zuid Amerika! Nu hadden we beide het gevoel na de lange 3 weken in Santiago dat we weer eindelijk aan het reizen waren. Pucon is alles behalve een authentiek Chileens plaatsje maar wel mooi om te zien. Het was er vol met (Chileense)toeristen dit mede omdat er vele mooie meren en een nog pruttelende vulkaan omheen liggen. We zijn dan ook rond gaan rijden om deze meren te bewonderen en daar was die dan! Onze eerste (in onze ogen) ruige weg van stenen! Met wat gehobbel reden we er overheen en dit was wat wij van Chili verwacht hadden, vele ruige en stoffige wegen (tijdens het schrijven van dit stukje komen we hier echter wel op terug want dat was in verhouding met wat we nog voor onze kiezen kregen gewoon een biljardlaken).  Ook hebben we nog een dag besteed om een stuk de vulkaan op te rijden. Met Sabine achter het stuur kwamen we na veel gestuiter aan de voet van de vulkaan. Hier hebben we nog even gewandeld en genoten van het geweldige uitzicht.

Na 3 dagen zijn we weer verder gegaan naar de volgende stad, Puerto Vares. Hier lag onze volgende uitdaging. Als auto bezitter in Chili moet je wel je papieren op orde hebben. Bij ons verliepen bijna 2 papieren, de Permiso de circulation (wegenbelasting) en de Certificado Serguro Obligatorio (verzekering van de auto). Nu is ons Spaans alles behalve goed dus het beloofde weer een lastige klus te worden. In traditie van alle vorige problemen met autopapieren bleek het ook nu weer lastig te gaan worden. De Permiso de ciculation moet je verlengen bij het gemeentehuis en daar hadden we al snel de juiste afdeling gevonden. Na ruim 30 minuten wachten waren we aan de beurt en toen bleek dat je eerst de verzekering moest verlengen voordat je de Permiso de circulation kon verlengen. Nou oké dan maar eerst die verlengen dachten wij. We hadden de winkel al gezien waar je dit konden doen, tenminste dat dachten wij. Daar binnen stuurde ze ons gelijk weer weg en zeiden ze dat ze dat niet konden doen.. Wat nu? Snel maar weer terug naar ons hostel en na wat tips van een werknemer kwamen we uit in een klein verzekeringskantoortje. Hier hebben met de hulp van onze redder in nood google translate onze verzekering kunnen verlengen. Wij snel terug naar het gemeentehuis maar wij zijn nog niet gewend aan de siësta dus stonden we voor een dichte deur. Later terug gekomen konden we ook ons laatste papier regelen en hadden we dit probleem ook weer overwonnen! Met handen en voeten en met de hulp van vele lieve mensen kom je toch altijd weer ver!

Tijdens het kopen van deze auto wisten we dat we nog 1 probleem gingen krijgen. De auto is vrij klein aangelegd en met alle campingspullen en onze backpacks erin zit die goed gevuld. Nou is het zo dat we in mei een extra passagier gaan krijgen incl. bagage. Anneke (de moeder van Sab) gaat gezellig met ons door Bolivia en Peru reizen. Dus wij hadden bedacht om een rek te kopen voor op het dak. Dit is iets dat je hier namelijk veel ziet. Uiteindelijk kwamen we bij een garage uit waar iemand Engels sprak en hij wist ons fijn te vertellen dat dit niet mogelijk is op deze auto….
Gelukkig hebben we nog een paar maanden om te bedenken hoe we dit gaan oplossen!

Nu we alles geregeld hebben kunnen we gaan beginnen aan de famous  ruta 7 of ook wel de Carretera Austral genaamd. Dit is een doodlopende  ”snelweg”  van 1240km die stopt in het plaatsje Villa O’higgins. Deze merendeel ongeasfalteerde snelweg brengt je langs de meest afgelegen plaatsjes en schenkt je de mooiste uitzichten. Hier zullen we de volgende keer over gaan schrijven. Patagonië we komen!!