Ff een kijkje nemen in een andere wereld.

Op naar onze vakantie! Eerst hadden we nog een rit voor de boeg waar we beide naar uitkeken. We moesten nog de Ha Van Pass bedwingen en dat betekend een pass in de bergen rijden langs de kust. De pass was zoals we al hadden gehoopt super om te rijden. We moesten de motoren wat harder laten werken.  Bocht na bocht. Eerst naar boven om vervolgens ook weer af te dalen. Het uitzicht was bij de gehele weg fantastisch. Na de pass kwam het stadje Danang hier wilde we eerst een nacht blijven maar eenmaal in het stadje besloten we gelijk door te rijden naar Hoi An. Dat is het voordeel van hoe we reizen, we leven maximaal 3 dagen vooruit en als ons iets niet aanstaat dan veranderen we gelijk ons plan. Toen we in Hoi An aankwamen waren we eigenlijk een beetje geschokt. Tering wat was dit een commerciële stad en dat waren we even niet meer gewend. Overal winkels, reclame op de gevels, mensen die je wat willen verkopen, happy hour en heel veel toeristen. Naar onze mening erg zonde voor deze stad want het verpeste een beetje de mooie gebouwen maar dat even terzijde.

De bedoeling was om hier lekker een weekje vakantie te vieren en te leren duiken maar helaas liep het allemaal wat anders.. De volgende morgen werden we wakker en bleek het hard te regenen en na wat navraag bleek dit de aankomende dagen ook te gebeuren. We dachten als we onder water zitten maakt dat niks uit maar ook dit verhaal liep iets anders dan we wilden. Na navraag bij meerdere duikbureaus bleek het weer te slecht te zijn en kon er de aankomende weken niet gedoken worden. Daar ging onze week niks doen en de duikcursus… We wilde niet gelijk weer doorgaan dus tussen de buien door hebben we de stad nog gezien en zijn we naar oude ruïnes geweest van een oud tempel complex. Waar Hoi An ook bekend om staat is de honderden kleding ateliers. Hier kun je ongeveer alles op maat laten maken van maatpak tot schoenen. Sabine is en blijft natuurlijk een vrouw dus die kon het niet laten om 2 paar laarzen te laten maken. Eerst op internet uitgezocht welke ze mooi vond en in de winkel het juiste leer uitgekozen. Geloof het of niet maar de volgende dag stonden er 2 opmaat gemaakte laarzen te wachten op Sabine. Ook hebben we beide een korte broek laten maken want die konden we nog gebruiken.

Na 4 dagen Hoi An kwam de keuze, gaan we rechtstreeks over de HCMT naar Ho Chi Min City en doen we onze duikcursus in een ander land of gaan we via de Highway 1 naar Nha Trang en doen we daar onze cursus. We wilde niet weer voor niks naar een andere stad rijden dus we belde eerst naar een duikschool in Nha trang om te vragen of het wel mogelijk was. Ze gaven aan dat het nog voor 1 tot 2 weken mogelijk was. Toen besloten we om toch richting Nha Trang te gaan en  daar te gaan duiken. Dit betekende wel dat we “ff” 500 km moesten overbruggen in 2 dagen aangezien de duikcursus 4 dagen duurt. De eerste dag ging alles voor de wind. We zijn vroeg vertrokken, hebben goed doorgereden en maakte een lange dag zodat we 300km hebben kunnen halen. Toen we aankwamen in onze tussen plaats regende het hard, s’avonds een gebedje gedaan maar helaas het mocht niet baten, toen we de volgende ochtend om 07.30 opstonden regende het pijpenstelen. Uiteindelijk zijn we rond het middag uur vertrokken maar helaas niet veel later waren we al verregend.

En toen gebeurde het, iets wat we gehoopt hadden te kunnen vermijden.. Sabine gaf het Vietnamese wegdek een kusje. In een bocht stuurde een Vietnamees vlak voor Sabine (onverklaarbaar waarom) in eens naar links en toen ze uitweek gleed haar voorwiel weg en daar lag ze. Dat was even schrikken voor beide maar gelukkig ving de motor en backpack een groot gedeelte van de klap op. Uiteindelijk was de schade beperkt, schaafwonden, blauwe plekken, veel spierpijn, een kapotte jas en onze camera van 5 dagen oud beschadigd (oude was Michael ergens vergeten). De motor had wat krasjes erbij maar dat maakt niet uit. Gelukkig heeft Sabine aardig wat ballen en is ze na een kleine verzorgpauze weer op de motor gestapt. De regen bleef doorgaan en tot overmaat van ramp raakte Sabine ook nog een dik gat in de weg waardoor haar bagagerek  afbrak. Door de tas anders neer te leggen konden we gelukkig wel verder maar rond 4 uur hadden we wel genoeg regen en pech gehad en zijn we gestopt in een hotel langs de weg. Dan maar een dagje later daar. Gelukkig had dit hotel een bad en kon Sabine even bijkomen van deze dag. In de morgen was het weer het zelfde liedje regen, regen en nog eens regen. We waren er inmiddels wel klaar mee maar we moesten verder dus hup maar weer op de motoren de regen in. Vanwege dit weer schoot het ook niet op en het wegdek werd met de minuut slechter. Alleen maar grote diepen gaten die je door het water erin bijna niet meer kon zien. Het enige wat we konden doen was voorzichtig en rustig door ploeteren.

Maar TOEN, kwamen we aan in Nha Trang en werd het droog.  EINDELIJK na 4 dagen regen in Hoi An en 2 volle dagen in de regen rijden. Ons eerste doel wat we wilde gaan regelen was duiken en na vele duikscholen bekeken te hebben bleven er 2 over. Rainbow dive waar we het beste gevoel bij hadden en 1 die ons ook goed leek en 90 euro goedkoper was. Dit hadden we voorgelegd bij Rainbow en toen kregen we 45 euro korting. Ze waren dus nog steeds duurder maar hier voelde het gewoon het beste. Een ander voordeel was dat we een Nederlandse instructeur kregen dus  Rainbow werd het. Wel pas later want eerst gingen we lekker uitslapen en ff lekker op het strand luieren. Na deze heerlijk dag moesten we de schoolbank in. Iets wat we niet verwacht hadden op deze reis. Haha. Om je Padi Duikcursus te kunnen halen moet je eerst een Engels theorie examen halen en na 11 uur bezig geweest te zijn hadden we het gelukkig gehaald en mochten we de volgende dag het zwembad in om de basis te leren. Bij het zwembad legde onze instructeur alles uit en de toon was gelijk al gezet. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat de Nederlandse instructeur direct was maar ze hadden ons niet verteld dat die geen geduld had en daarbij ook nog is niet met mensen om kon gaan. Na al een lange dag begon die onderwater uit te vallen in gebarentaal tegen Sabine omdat ze iets niet begreep. Hierdoor was Sabine er helemaal klaar mee en was de maat vol.. We zijn uit het water gegaan en Sabine had aangegeven dat ze niet meer verder ging, Michael heeft de sessie nog afgemaakt. In de avond hebben we het er samen over gehad en besloten om te vragen om een andere instructeur, om zo het plezier terug te krijgen en aan hun reactie te zien was dit niet de eerste keer. De volgende dag op zee kregen we Radu als instructeur en dit bleek een gouden combinatie. De eerste dag maak je 2 duiken van ongeveer 40 min per keer en bij je eerste duik moet je gewoon kijken en genieten en bij de 2^de duik moet je wat skills laten zien. Alles ging goed en we hadden ons diploma voor scuba diver binnen. Als we door wilde gaan voor open water duiker dan moest Sabine eerst nog terug het zwembad in om daar wat dingen af te ronden. Hier deden ze bij Rainbow niet moeilijk over en zo ging Sabine in de middag nog het zwembad in om de laatste skills te oefenen. Sabine vond het weer leuk en zo konden we samen de volgende dag weer de zee in. Tenminste dat was de bedoeling. Michael werd deze morgen niet gewekt door een wekker maar door een kotsende Sabine. Wat er mis gegaan is weten we niet maar we wisten wel dat dit niet fijn is als je wilt duiken. Hoe wel het misschien veel vissen zal trekken J. Dit probleem hebben we voorgelegd bij Rainbow en ze zeiden gelijk nu naar bed en kom morgen maar terug voor de twee laatste duiken. Deze dag hebben we rustig aan gedaan, aan het eind van de middag zijn we richting een hotspring met mud baden geweest.

Gelukkig werden we de volgende dag wel gewoon gewekt door de wekker en kon het duiken gewoon doorgaan. Bij de 1^ste duik moesten we wat skills laten zien en die hadden we binnen 10 minuten afgerond en de overige 34 minuten konden we lekker genieten van al het moois onder water. De 2^de duik was het zelfde eerst wat skills en dan de fun dive maar nu zaten we boven een groot koraal met honderden vissen en zeesterren. Een fel blauwe zeester en wat verschillende koraal konden we aanraken en zo veel mooie vissen konden we aanschouwen. Er was zelfs een super mooie vis die ons bleef volgen. Na een duik van 45 minuten was de duik voorbij. Het goeie nieuws was dat we geslaagd waren en we nu open water duikers zijn maar het slechte nieuws was dat het duiken er tot Bali op zit…

De bedoeling was dat we de volgende dag vroeg zouden vertrekken naar Dalat maar toen de wekker ging waren we het er samen binnen 1 seconde eens. Wij blijven liggen en vertrekken morgen wel. Het waren toch inspannende dagen geweest en hadden echt geen zin om uren op de motor te gaan zitten. We besloten om naar een waterpark/aquarium/pretpark te gaan. Dit pretpark ligt op een eiland en is alleen met boot of kabelbaan te bereiken. De kabelbaan is de langste over zee ter wereld en dat vonden wij wel een leuk idee. We vonden het wel zonde dat we nu in een kabelbaan zaten maar niet gingen skiën. Haha. Het pretpark was niet veel bijzonders op de rodelbaan na maar het waterpark en het aquarium waren erg leuk en we hebben ons tot laat goed vermaakt. De volgende dag ging die weer, de wekker! Nu zijn we toch maar opgestaan maar over de rit met alweer klote weer vertellen we de volgende keer.