Wereldreis Michael en Sabine

Vanaf San Christobal moet je altijd 3 uur terug met de boot naar Santa Cruz, want dit is het centrale eiland. Ons eerste plan was om daar te blijven om de volgende dag een vogel tour te doen. Dit bleek niet mogelijk en daarom zijn we maar gelijk door gegaan naar het 3^de eiland Isla Isabela. Voordat de volgende boot ging hadden we nog een paar uur en die hebben we benut om nog langer op Galapagos te blijven. We hebben onze vlucht verzet naar 2 dagen later dus maar liefst 15 dagen op de galapagos. We zijn er maar 1 keer in ons leven dus dan kunnen we het maar beter goed doen zullen we maar zeggen.

Om op Isla Isabela te komen moesten we weer 3 uur stuiteren en na totaal 6 uur op zee en meerdere kotsende mensen om ons heen waren we blij dat we er waren. Bij ons op de boot zat een wat ouder Canadees stel die altijd redelijk wat geld uitgaf aan accomodatie. Ze waren wel benieuwd hoe wij goedkoop sliepen en waar we dan sliepen. Ze vroegen of wij ze op sleeptouw wilde nemen en zo zochten we ineens voor 2 kamers. Na redelijk wat rond gelopen te hebben vonden we 2 mooie grote kamers en als bedankje namen ze ons mee uiteten. Toch weer mooi verdiend haha. Op dit eiland hadden we een druk schema want er is veel te zien en te doen. Als eerste hebben wij een wandeling gemaakt door soort bos en meren. Ook hier zagen we weer een hoop zeeleguanen en knal maar dan ook knal roze flamengo’s. In combinatie met de zonsondergang was het een mooi gezicht allemaal. Ook hadden we besloten om 2 mountenbikes te huren om wat natuurschoon te gaan bekijken. Tijden het fietsen zagen we een grote groep Blue footed booby’s (een soort meeuw met knal blauwe voetjes) zitten op een rots. Ze waren wat ver weg maar toch! Het mooiste wat we tegen kwamen waren de wilde landschildpadden die overal langs de weg liepen. De vorige zaten allemaal “gevangen” maar deze liepen gewoon rond. Ondanks dat we ze inmiddels al vaak hadden gezien blijven het leuke beesten. Door al het mulle zand kwamen we kapot terug maar toch konden we het niet laten om nog een keer langs de Flamengo’s te gaan. Een van de andere activiteiten op Isabela was een snorkel tour, hierbij was de kans dat je Manta rays tegen zo komen. Dit zijn zeg maar de grootste roggen die er zijn. We moesten eerst ruim een uur varen maar tijden dit tripje zagen wij ineeens een mega grote zwarte vlek in het water. Het bleek om een Manta ray te gaan van ruim 7 meter!! We waren te laat om erin te duiken om hem goed  te zien maar bij de volgende kregen we gelukkig wel de kans. We hadden de snorkelspullen al aan en de kapitein zei precies wanneer we moesten springen. Hij deed het zo goed dat we boven hem in het water belande. Deze was iets kleiner met zo’n 4 meter maar wat een machtig beest. Eenmaal terug in de boot kwamen we aan op de snorkelspot. Hier kwamen we weer schilpadden en wat haaien tegen. Op een geven moment hadden wij ons wat afgezonderd van de groep en toen gebeurde er echt wat gaafs. Er kwamen 2 haaien van ongeveer 1,5 meter precies onder ons zwemmen. Ze waren zo dichtbij, dat als we onze hand uitgestoken hadden dan hadden we ze kunnen aaien. Ze draaide beide een paar rondje onder ons en toen vertrokken ze weer. We vermoeden dat we nooit meer zo dichtbij haaien zullen komen. Terug in de boot konden we onszelf even opwarmen en gingen we naar de volgende spot. Hier kon je door natuurlijke tunnels snorkelen en we hadden hierbij gezelschap van zeehonden en schildpadden. Hier kon je ook aan land en eindelijk zagen wij de Blue footed booby (meeuw met blauwe voeten) van dichtbij. Het waren er niet veel maar ze trekken toch de aandacht met die belachelijk blauwe voeten van ze.

Na onze snorkeltour waren we nog niet klaar met snorkelen. Naast de haven was een snorkelspot waar vooral veel zeeleeuwen komen jagen op vissen. Helaas hadden we geen wetsuit aan dus om het water weer in te komen was een hele strubbeling.  Toch had je niet veel keus want je werd het water ingeduwd door de zeeleeuwen op de kade. Hun waren vooral in voor een spelletje.  Sabine lag in het water haar snorkel goed aan het doen toen een zeeleeuw haar ongeveer een kusje kwam brengen, Sabine schrok zich een ongeluk. Tijdens het snorkelen kwamen de zeeleeuwen steeds van onverwachte hoeken, soms onder, soms boven maar vooral pijlsnel. Wie ook pijnsnel voorbij kwam zwemmen was een pinguïn. Leuk om die ook is onderwater te zien. Daarnaast hebben we veel vissen gezien en weer een rog.  Wat kunnen we toch genieten van al dat moois.

Na deze enerverende dagen op Isla Isabela gingen we weer terug naar Santa Cruz. Ook de 2^de keer op dit eiland hadden we genoeg te doen. Op onze vorige duik hadden we best veel gezien maar konden er niet helemaal top van genieten. Dit was een goede reden om nogmaals te gaan duiken. Voor de vorige duik hadden wij 6 maanden niet meer gedoken en die laatste duik had ons vertrouwen zeker niet opgekrikt. Lag het dan toch aan ons of was het echt de instructeur geweest?! Na 5 minuten in het water wisten we al dat het niet aan ons had gelegen. Alles ging heerlijk en soepel alleen was er bij de eerste duik niet heel veel te zien. Het mooiste is een school met duizende barracudas om ons heen. Tijdens de 2^de duik zagen we wat meer zoals haaien en schildpadden. Al met al zijn deze duiken goed voor het vertrouwen geweest, we hebben mooie dieren gezien maar helaas niet zo mooi als bij de vorige duiken op Galapagos.

Tot nu toe hebben we erg genoten van de Galapagos eilanden. Al moet wel gezegd worden dat dit vooral van het onderwater leven is geweest. Het dierenpalet op land is ons wat tegen gevallen. We hadden verwacht/gehoopt dat je ook hier zou struikelen over van alles en nog wat. Je komt best veel tegen maar het is altijd hetzelfde of het is te ver weg. Wij wilde heel graag de opblaas vogel (Frigatebird ), wilde landiguanen en meerdere Blue footed booby’s zien maar dit was tot op heden niet gelukt. Om dit alles hebben we toch een tour geboekt die we zo lang mogelijk hebben uitgesteld omdat we hem erg duur vonden. Met deze tour gingen we met de boot naar een ander eiland. Wij hadden een klein lullig bootje verwacht maar het was gewoon een grote nette jacht. Dat was een meevallertje. Eenmaal bij het eiland aangekomen begon de wandeling en daar zagen we gelijk de opblaas vogel. Even uitleg over deze vogel; De vrouwtjes zijn relatief normaal zwart met wit maar de mannetjes maken het speciaal. Om lekker te zijn voor de vrouwtjes kunnen de mannen een soort rode ballon onder hun hoofd opblazen. Dit ziet er bizar maar vooral mooi uit want je ziet zelfs de aders lopen in de opgeblazen ballon. Blijkbaar vallen de vrouwtjes er ook nog voor want er liepen vele schattige kleine pluizenbolletjes rond. Niet alleen de Frigatebird heeft een paringsritueel maar ook de Blue Footed booby heeft dit. Als het mannetje zin heeft in het vrouwtje dan gaat die een soort dans opvoeren. Wij hadden het geluk dat we dit ook mochten aanschouwen. Het mannetje stak zijn vleugels de lucht in en begon van de ene op de andere voet te springen. Een dansende vogel kende we vooral vanuit tekenfilms Haha. We kwamen ook een paar van de gewenste Land leguanen tegen dus ons lijst is compleet! We hebben ongeveer alles gezien wat we wilde zien voordat we vertrokken.

Als afsluiter hadden we nog een dagje strand op de planning staan. Vanuit het dorp was het een stukje lopen maar voor we vertrokken wisten we niet dat het zo ver was. Sabine had haar brace niet om gedaan maar dit keer was zij niet de grootste zeurpiet maar was het Michael. Hij had zo weinig zin dat die de hele weg heeft lopen mekkeren. Eenmaal bij het strand bleek wel weer dat we echt veel geluk hebben deze reis. We hadden nog geen 2 stappen op het strand gezet toen we in de verte iets zagen springen uit het water. Toen we nog is goed keken zagen we een zeldzaam fenomeen. Het was een Ray (rog) die meerdere malen uit het water sprong/vloog. Mooi begin van ons laatste strand dagje. Het water was mooi rustig in deze baai en dat is niet alleen fijn voor ons. We waren lekker door het water aan het wandelen toen er ineens 5 wat kleinere en 1 grote haai van ruim 1.20 om ons heen zwommen. Toch een raar gezicht als dat gebeurd.

En toen was het zover om de Galapagos eilanden achter ons te laten. Na 15 dagen hadden we veel gedaan en gezien en wat waren we blij dat de boot niet door gegaan was. We hebben op een geweldig budget geleefd en hebben alles gedaan wat we wilde doen. De Galapagos eilanden zijn echt heel bijzonder. Op het land vonden we het echter iets tegenvallen maar het onderwater leven is on-voor-stel-baar!

Vanaf het begin dat we vertrokken wisten we dat we èèn ding echt wilde gaan doen, naar de Galapagos eilanden. Hoe dichter we in de buurt van Equador kwamen hoe onzekerder het werd of we er wel heen konden. Tijdens een reis als dit bepaald geld ook vaak wat je wel of niet kan doen en dat was bij ons niet anders. Galapagos is over het algemeen erg duur om heen te gaan en na wat berekeningen kon het net wel of net niet binnen ons budget. We wilde er zo graag heen dat we besloten hadden om te bewijzen dat je de Galapagos eilanden ook op budget kan doen. De meeste mensen gaan er een dag of 9 heen maar wij wilde het goed doen dus besloten we 13 dagen te blijven. We hadden voor we vertrokken veel informatie verzameld over budget reizen op de Galapagos. Er zijn helaas een paar hoge kosten die we niet omlaag kunnen krijgen. Hieronder valt de vliegticket want die kost standard 400 euro pp. Wij vonden uiteindelijk wonderbaarlijk een ticket voor 250 euro pp. Helemaal gelukkig als we waren want het eerste geld hadden we al bespaard. Eenmaal op de luchthaven bleek er toch een addertje onder het spreekwoordelijke gras te zitten. We hadden onze ticket via een Nederlands bedrijf gekocht en het bleek dat ze ons een ticket voor alleen Ecuadorianen hadden verkocht. Bij de balie vroegen ze of we even 125 euro pp bij wilde betalen en als boete ook nog even 25,-. Ze waren wel zo lief om ons ook de optie van annuleren te geven maar geld terug krijgen kon niet. Haha wat een optie is dat?! Wij dus maar bijbetaald en ons voordeeltje was ook gelijk weg. Wel zijn we gelijk de strijd aangegaan met het bedrijf uit Nederland en tot op de dag van vandaag is de strijd nog steeds niet gewonnen.

Na dit (geld en frustratie) achter ons gelaten te hebben stapten we in het vliegtuig en kon het beginnen. Even wat uitleg waarom de Galapagos eilanden  zo bijzonder zijn. Deze eilanden liggen 1000 KM uit de kust van Ecuador en hier leven vele zeer bijzondere dieren zowel op land als onder water. Galapagos betekend in het spaans reuzenschildpad en die zijn er ook in overvloed. Deze vindt je zowel in het water als op het land maar dit zijn niet de enige dieren. Een klein voorbeeldje; Een soort meeuw met blauwe voetjes, een opblaas vogel, manta rays van 7 meter lang, hamerhaaien, zeeleewen en ga zo maar door…

Aangekomen zijn we eerst ruim een uur op zoek geweest naar een hostel. Het heeft wel zijn vruchten afgeworpen want voor een normale prijs hadden wij èèn van de beste hostels van de hele reis. Nu dit geregeld is hadden we de volgende uitdaging. Het is op de Galapagos normaal dat je tussen de eilanden een bootcruise van 5 tot 8 dagen neemt. Naar onze mening moet je minimaal de 8 dagen boeken want anders zie je niet veel. Dit kost als je vooraf boekt minimal 1100 Dollar pp en dat vinden wij dus gewoon veeeeeelste veel geld. We hebben 2 dagen geprobeerd om bij de kantoortjes een lastminute te krijgen voor rond de 600 maar dit bleek nu niet mogelijk. We hadden er al rekening mee gehouden en plan B stelde we gelijk in werking. We besloten alles zelf te regelen;  We gaan naar de 3 belangrijkste eilanden en boeken daar dagtours.

Op het hoofdeiland Santa Cruz waar we ook geland zijn kwamen we voor het eerst in aanmerking met de vele dieren die er zijn. We hadden gelezen dat er een bijzondere snorkelspot was. Je moest eerst een stukje met de boot taxi om vervolgens een stuk te wandelen. Tijdens het wandelen zagen we vele kleine vogels maar het mooiste waren de zeeleguanen. Op sommige plaatsen lagen ze gewoon opgestapeld, van kleintjes tot grote jongens van ruim een halve meter. De snorkelspot was bijzonder omdat deze in een kloof lag met kraak helder maar ijskoud water. De vissen die we er zagen vielen wat tegen maar de hele setting was wel echt mooi. Galapagos staat ook bekend om zijn grote en zeer oude schildpadden. In het Darwin center leefde tot juni 2012 Lonsome George. Een reuze reuze reuze schildpad die 100 jaar oud is geworden en de laatste in zijn soort was. Voor hem waren we dus een jaartje te laat maar gelukkig hebben ze hier meerdere grote (land) schildpadden. In dit centrum kwamen we ook de eerste land leguanen tegen die op de kleur (geel) na erg mooi om te zien zijn. Sabine had over een klein gratis extraatje gelezen. Als je in de avond naar de pier ging dan komen er haaien en soms rays (roggen) naartoe. Dit omdat het licht vliegjes aantrekt en vliegjes weer vissen en zo dus ook grote jagers zoals dus haaien. Wij zijn hier elke avond naar toe gegaan omdat het gewoon mooi is om te zien. Wij hadden het geluk dat we steeds vele haaien, soms een ray en zeeleeuwen zagen. De eerste dagen hadden we mooi budget kunnen doen  op naar het volgende eiland.

Om op het andere eiland te komen moesten we eerst 3 uur stuiteren in een kleine speedboot over de wilde zee. Op San Christobal wilde we gaan duiken en naar een andere groep met reuze land schildpadden gaan. Voordat we dit deden gingen wilden we eerst naar een snorkelplek die goed stond aangeschreven. De plek was een afgebakend stuk zee. Toen we aan kwamen lopen zagen we ineens een zeeschildpad  op het strand liggen zonnen naast een paar zeeleeuwen. Hoe dichtbij wil je wilde dieren hebben?! Het water was echt super koud dus de wil om er gelijk in te springen was er niet. Toen we op het strand ons mentaal aan het voorbereiden waren zagen we steeds een hoofd van een schildpad boven water komen. Op het moment dat we besloten hadden om er in te gaan keken we eerst waar die was om er zo heen te zwemmen. Eenmaal onderwater zoekend bleek het er echter niet 1 te zijn maar een stuk of 15. Hoe gaaf kan het zijn, soms zwommen er gewoon 5 reuze schildpadden (van meer dan een  meter bij een meter) om ons heen. Zo dichtbij dat je met ze mee kon zwemmen en zelfs hun schild kon aanraken. Echt,wat fantastische en onvergetelijk om dit mee te kunnen maken!!

In de avond kon je ook in contact komen met wilde dieren. Want de pier en de daarbij behorende bankjes werden in beslag genomen door een kolonie zeeleeuwen.  Op een avond zaten we rustig op een bankje te genieten van de zonsondergang toen we in de verte een zeeleeuw aan zagen komen. Niks bijzonders zul je denken. Nou bijzonder werd het zeker, want dat beest begon op een gegeven moment een geluid te produceren en begon onze kant op te schuifelen. Boos was hij zeker! Waarom? Omdat we op zijn bankje zaten. We waren dus letterlijk weggestuurd door een zeeleeuw. Het moet niet gekker worden.

In het binnenland van dit eiland is nog een park waar ze land schildpadden hebben rondlopen. Als je dit met een tour doet kost het 30,- pp maar wij hebben zelf een taxi geregeld en dan kost het samen 30 dollar. Hoe makkelijk kun je besparen! We hadden echt geluk want op het moment dat wij er waren, waren ze net aan het eten en dat ziet er bij deze prehistorische wezens erg grappig uit. De volgende dag gingen we duiken met kans op scholen met rays, schildpadden, haaien en hamerhaaien. Bij deze duiktoer zat ook een stukje snorkelen bij in. Op deze spot komen de zeeleeuwen letterlijk met je spelen. Ze komen naar je toe gezwommen, blazen wat bellen in je gezicht en gaan er weer vandoor. Geniaal gewoon! Na dit (koude) speelkwartiertje gingen we dan echt duiken op de Galapagos eilanden. Met een dik wetsuit gingen we erin en voordat we goed en wel op de juiste diepte waren ging onze gids samen met de andere vrouw uit onze groep als een speer omhoog. Verbaasd keken wij elkaar aan en hadden geen idee wat er gaande was. Wij besloten dus om ook omhoog te gaan en daar bleek dat de vrouw een paniekaanval had gehad.  Toen ze zichzelf weer bij elkaar had geraapt probeerde we het overnieuw en dit keer ging het wel goed. Tijdens deze 2 duiken zijn we de meest bijzondere dieren tegen gekomen. Haaien, groepen met rays, reuze schildpadden en Michael heeft zelfs een hamerhaai gezien. Toch hebben we niet echt kunnen genieten van deze duiken. Onze gids zwom samen met de vrouw zo hard dat het leek alsof ze een trein moesten halen. Hierdoor waren wij alleen bezig met bijhouden en dan gebruik je erg veel lucht. Ze bleven ook nooit op de zelfde diepte en lette totaal niet op ons. Op het einde had Michael nog wel genoeg lucht in zijn fles maar onze gids reageerde ineens heel paniekerig en pakte zelfs zijn reserve regulator (reserve luchtslang). Allemaal heel wazig en zo zie je dat een duikshop je duik kan maken of breken want aan wat we gezien hebben lag het zeker niet.

Nadat we alle hoogtepunten van San Cristobal hadden bewonderd was het tijd om naar het volgende eiland te gaan.