Geen vaarwel maar tot snel Nieuw Zeeland.

Voor ons ging (helaas) de tijd in Nieuw Zeeland erg snel. Dit omdat we genoten van het land en van het samen zijn met Sjaak en Marion (ouders Michael). Onze laatste dagen waren inmiddels al aangebroken maar er zaten nog mooie dingen aan te komen. Als eerste gingen we naar Rotorua. Dit is een gebied met veel geisers, landschappen die lijken op de maan, mooie meren en de Maori cultuur.

De eerste dag dat we daar waren moesten we op tijd weg want op een bepaalde tijd zou namelijk een geiser gaan spuiten. Wat wij ons afvroegen was, hoe kan een geiser nou elke dag om een bepaalde tijd spuiten, maar goed.. Toen we daar aankwamen waren we niet de enige die afgekomen waren op dit tafereel. En eenmaal daar kwam ook de aap uit de mouw met wat betreft het elke dag op het zelfde tijdstip spuiten. Wat hebben ze nou ontdekt? Met waspoeder kun je een geiser kietelen zodat die gaat spuiten. Je moet het maar bedenken! Maar zo gezegd, zo gedaan. Een man stond daar wat uit te leggen over de geiser en gelijke tijd deed hij er waspoeder in. En verrek na een tijdje begon het wat te schuimen en te pruttelen en vervolgens kwam er een straal van zo’n 20 meter uit. Dit kan de geiser zo’n 1,5 uur volhouden maar helaas voor ons was het al na 1 minuut afgelopen aangezien het nu het droge seizoen is. Iets wat teleurgesteld gingen we beginnen aan onze wandeling van zo’n 3 uur over het geiser gebied. Deze wandeling maakte echter weer een hoop goed. Het leek namelijk op sommige stukken net of je een beetje over de maan liep. Overal waren kraters van meters diep en elke krater was anders. Bij de ene pruttelde er modder, bij de andere lag er geel water in en bij de volgende waren de stenen in het water weer vuur rood. Iets wat we allen nog nooit hadden gezien. Na velen foto’s verder waren we weer terug op de camping en konden we gaan genieten van onze welverdiende BBQ.

Onze laatste dag in Rotorua was aangebroken en deze dag gingen we gebruiken om zowel van de natuur als van de cultuur te gaan snuiven. Overdag zijn we gereden langs vele mooie meren. Ook al lagen ze vlak bij elkaar ze hadden allemaal een andere kleur. In 1 van de meren is Michael gaan zwemmen maar verder als kopje onder is die niet gekomen. Hij wist niet hoe snel die uit het water moest komen. 2 weken ervoor lagen wij nog heerlijk te baden in het water van +30 graden en dit water tikte waarschijnlijk net de 18 graden aan. Dit verschil was op dat moment net iets te groot.

Na dit natuurverstijn kwam het cultuur gedeelte. Wij (op Sabine na) hebben voor het eerst  een heuse haka van dichtbij mogen aanschouwen. Een wat? Een haka! Dit is de traditionele dans van de Maori, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. (De meeste zullen deze dans trouwens herkennen van het rugby team van Nieuw Zeeland.) In deze regio zijn namelijk veel shows over de Maori cultuur en aangezien we er toch waren vonden wij dat we dit ook moesten zien. We werden in de avond netjes opgehaald meteen bus om vervolgens afgezet te worden bij een grote tent. De  grote van de tent verraden al dat er veel mensen zouden zijn maar dit maakte het niet minder leuk. In de tent begon een man te vragen waar iedereen vandaan kwam. En gvd, hij wist gewoon in elke taal wat terug te zeggen en te zeggen wat chocolade taart was. Of het nu Noord Koreaans of Noors was, hij kon het. Na dit leuke voorspel gingen we een show bekijken hoe de Maori’s vroeger geleefd hebben. Dit ging met veel dansen en muziek gepaard. Bij de Maori gaat het ook om rare en imponerende blikken. Dit zag er soms vooral komisch uit. Al met al was het erg leuk om te zien. Na de show gingen we terug naar de tent en daar stond het eten opgediend. Het bijzondere hier aan was, dat het bereid is in een groot gat in de grond. Op deze manier hebben ze gebruik gemaakt van de warmte van de geisers die er hier zijn. Als afsluiting hebben we nog een nacht wandeling gemaakt door een bos en daar kregen we weer glimwormen te zien. Voor ons iets minder speciaal aangezien wij vele grotere aantallen gezien hebben in de waitomo caves.

De volgende morgen was het al weer tijd om Rotorua te verlaten. Wij zouden eigenlijk naar Taupo gaan, want vanuit hier gingen de wegen scheiden tussen ons en Sjaak en Marion. Maar aangezien we nog 2 dagen te gaan, hebben we tijdens het rijden besloten om niet naar Taupo te gaan. We wilden allemaal graag de vulkanen zien die hier in de buurt lagen. 1 Van deze vulkanen is trouwens ongelofelijk bekend. De vulkaan Mount Tongoriro (in de film Mount Doom) stond decor voor de vulkaan in Lord of the rings maar dat terzijde. Uiteindelijk vonden we een camping bijna aan de voet van de 2 vulkanen en vanuit hier konden we de volgende morgen gelijk een skilift nemen de berg op. Helaas moesten we dit wel doen zonder ski’s aangezien het zomer was. Eenmaal boven was het uitzicht geweldig en hadden we toch nog de mogelijkheid om wat van de sneeuw te genieten. Hier en daar lagen wat grote plekken met sneeuw. Wij hebben het dan ook niet kunnen laten om 2 schattige sneeuwpoppen te maken en misschien staan ze er tot de dag van vandaag nog wel. Wie weet.. Eenmaal weer beneden moesten we toch echt richting Taupo rijden aangezien de dag erna toch echt het afscheid gepland stond.

Wat trouwens tussendoor nog wel vermeld moet worden. Wij baalde de afgelopen maanden dat we niet precies een jaar weg zouden zijn. 11,5 maand is lang maar toch net niet een heel jaar. We weten het, het slaat nergens op maar toch… Nu hebben we contact gehad met onze huurders en zij blijven een maand langer zitten en nu kunnen wij toch precies 365 dagen weg zijn!! Heerlijk!! Zo nu weer terug naar het laatste stuk van ons verhaal.

Nog even samen ontbijten en meer tijd om wat samen te doen was er niet. Om 10.00 moesten wij de bus hebben richting Auckland en Sjaak en Marion moesten naar Wellington om daar de ferry te halen. Het afscheid was dit keer minder lastig dan in Nederland maar toch raar om te weten dat je elkaar 8 maanden niet gaat zien. Op het busstation nog even een knuffel, een kus en een traan en het afscheid was weer een feit.

In de bus richting Auckland was er al snel 1 ding besloten. Wij gaan 100% zeker terug naar Nieuw Zeeland om het zuidereiland te gaan bewonderen. Sabine was al een keer in Nieuw Zeeland geweest maar zij heeft voor de 2^de keer wederom erg genoten  van dit fantastische land.

In Auckland aangekomen was het hostel al snel gevonden aangezien Sabine hier al eerder had geslapen. Hierdoor hadden we tijd zat om nog even de stad gaan ontdekken. Na wat rond geslenter kwamen we bij de haven uit waar een heus festival gaande was. Hier hebben we dan ook heerlijk genoten van de muziek, de zon en het laatste dagje Nieuw Zeeland. Na dit alles gingen we heerlijk uit eten maar helaas werd ons eten verpest door een mailtje uit Zuid Amerika. We kregen klote nieuws over ons geplande auto avontuur in Zuid Amerika. Op dit nieuws zullen we in ons volgende verhaal dieper op ingaan. Na dit nieuws wilde we onze gedachte op nul zetten en hebben we nog snel even een bioscoopje mee gepikt. Na de film was het toch echt tijd om te slapen en om de volgende morgen te vertrekken naar ons volgende grote avontuur, Zuid Amerika.

Papa en mama, super bedankt voor de geweldige tijd samen in Nieuw Zeeland. Wij kunnen nu weer een tijdje zonder jullie! Wij hopen jullie ook weer even zonder ons. 😉